GET GET ELLİ

[Admin]

Olayı anlatan: Abdullah Şekeroğlu

Okul yıllarımda her çocuk gibi benim de bir bisikletim olsun istemiştim. Ama neredeeee?

Almaya gücümüz yetmedüğü içün, arhadaşım Metin Güleç'le her fırsatta bisiklet kiralıyor bi o gadar da geç götürdüğümüz içün Veysel abeden dayah yeyidük. Haksız da degüldük çünkü Veysel abenin dükkanıyla, Hacının dükkanının arası. Bu günkü ölçüm ile en fazla yüz metre gadar.

Ne zaman Veysel abeye

-Abe nere gidek gelek?

Desek,gafası ögünde bir yandan elindeki patlah şamreli ögündeki sitile sohup çıhari, bir yandan da

-Hacıya get gel elli guruş. Deyidi.

Neyse; bu bele devam edemezdi. Çünkü Hacı'ya gide gele cepte para galmidi.

Bi gün ahşam yemeğinde anamın güleç yüzlü bi anında bahan bisiklet almasını aksi taktirde intahar edebileceğimi söyleyerek anama şantaj yaptım. Tabi yemedi.

Bu kez bi gutu Espirin içerek intaharı gerçekleştürdüm.

Zavallı anam her şeye dayanır ama bi tane oğlu Abdullah'ın tırnağının taşa değmesine bile dayanamazdı. Çoğu zaman sofradan aç galhar yemez bize yedürürdü.

Hal bele olunca anam köşeye sıhıştı. Şantaj başarılı geçmişti.

Yıl sonunda teşekkürname alırsam bahan bisiklet alacağını, söyleyerek bülöfüme garşılıh verdi.

Artıh her şey yıl sonunda teşekkür getürmeye galmıştı.

Buda tutmadı!..

Çünkü zuvahlarda erçellik yapmahdan ders çalışmaya vakit yohdu. Ama ne pahasına olursa olsun o bisikleti almalıydım

Yıl sonu gelip çattı; her şe tamam teşekkür yoh. Paradanda satilmi nedem. Hemen saksıyı çalıştırdım ince bir polim düşündüm. Aklıma adliyenin önünde dilekçe yazan arzuhalciler geldi. onlara parayla teşekkürname yazdurup dibine de patatesle bi mühür çahduğum gibi doğru anamın yanına.

Bu sefer duttu.

Benim de bisikletim olmuştu. artık diledigim gadar Hacı'ya gidip gelebilürdüm